Dit schilderij uit 2007 was aan een opfrisbeurt toe. Met de verhuizing in januari 2015 had het een paar kleine slijtplekken opgelopen en het bleek ook een vernislaag te kunnen gebruiken. Nadat het volledig was gerestaureerd kreeg het zijn oorspronkelijke kracht weer terug. Voor de vernislaag heb ik een retoucheervernis van Dammar hars gebruikt. Daarna heb ik een nieuwe foto gemaakt (die zie je nu bij dit bericht).
Dit is een van de weinige schilderijen die ik ooit op basis van een foto heb gemaakt. Naast de foto had ik mijn herinnering aan het moment tijdens een wandeling, waarop ik dit huisje zag. Die herinnering was hard nodig tijdens het schilderen, omdat een foto de bezieling uit een landschap weghaalt. Alleen extreem goede fotografen kunnen die bezieling enigszins behouden, maar ik stond hier met één van de eerste digitale camera’s, die mijn goede vriend Ronald toevallig bij zich had en ik ben geen heel goede fotograaf.
Dit is niet het enige schilderij dat ik van dit huisje met zijn vergane glorie heb gemaakt. Het schilderij heeft een broer: even groot, dezelfde compositie, totaal andere aanpak:
Ook dit schilderij heb ik opgefrist en bovenstaande foto is helemaal vers.
Deze tweede versie is minder geabstraheerd, maar ook niet volledig naar de werkelijkheid geschilderd. Dat laatste is in mijn ogen zinloos. Ik zoek in mijn schilderijen naar de emotie van het moment, niet naar een fotografische werkelijkheid. Dat maakt het werken met een foto als uitgangspunt ook zo lastig. Liever gebruik ik een schets, omdat ik daarin veel meer van mijn emotie vastleg en weglaat wat niet van belang is.
Beide schilderijen vertolken ieder op hun eigen manier een deel van de emotie van dat moment. Ik ben er volgens mij nog niet in geslaagd om die complexe emotie in een enkel doek samen te brengen. Beide doeken verdragen elkaar ook niet goed. Je kunt ze eigenlijk niet naast elkaar hangen. Ik zou nog een derde kunnen maken, waarin ik probeer beide benaderingen met elkaar te verzoenen. Dat is een grote uitdaging, ik ben benieuwd of ik daaraan toe kom en of ik dan nog vind dat het zin heeft. Voorlopig zul je het met deze twee varianten moeten stellen.